Hodowla rzepaku jest bardzo opłacalna, jednak proporcjonalnie do ceny – wymagająca. Wpływ na uprawę ma rodzaj, jakość gleby i zawartości w niej odpowiednich składników. Istotny jest też płodozmian i wybór odpowiedniej odmiany rzepaku. Dobre stanowisko sprzyjające wzejściu roślin początkuje ochronę upraw, bo wtedy mogą pojawić się pierwsze objawy choroby grzybowej i działalności szkodliwych rzepakowi owadów.

Produkujemy fungicydy i insektycydy wspierające uprawy rzepaku. Ma on wielu konkurentów wśród chwastów i w świecie szkodników. Najgroźniejszymi szkodnikami rzepaku ozimego są jesienią: pchełki, gnatarz rzepakowiec oraz tantniś krzyżowiaczek i czasami rolnice natomiast wiosną – chowacz brukwiaczek, słodyszek rzepakowy, chowacz czterozębny i coraz częściej pryszczarek kapustnik. Spośród chwastów zwalczać trzeba gatunki takiej, jak: chaber bławatek, dymnica pospolita, komosa biała, maruna bezwonna, ostrożeń polny, rumian polny, gwiazdnica pospolita, jasnota purpurowa, komosa biała, przetacznik polny, przytulia czepna, tasznik pospolity, tobołki polne i inne.

Aby ograniczyć możliwość wysypania się nasion z łuszczyn można zastosować, odpowiednio wcześniej przed zbiorem sklejacz łuszczyn.